Elke dag zit één treinbestuurder ziek thuis na een trauma met spoorlopers. Vorig jaar waren er 60 incidenten met persoonsongevallen of bijna-aanrijdingen. Treinbestuurder Joris Fabri richtte zich op zijn Facebookpagina tot de tiener die hij vorige week bijna had aangereden.
"Jij vond het waarschijnlijk heerlijk om tergend langzaam over de sporen te hobbelen en de adrenaline te voelen stromen. Ik vond het iets minder maar wel des te spannender toen ik vreesde dat je niet snel genoeg was en mijn trein al op je kleine lijfje zag inbeuken." De tiener is gelukkig tijdig weggesprongen, maar Joris Fabri was de rest van de week niet in staat om met zijn trein te rijden.
Vorig jaar waren er dus 60 treinbestuurders in dat geval. Traumapsycholoog Tine D'Haeseleire weet hoe zij zich voelen. "De machinist ziet 's nachts de beelden terug van die persoon die hij had kunnen raken, hij hoort de remmen piepen, dat is telkens weer een beangstigende ervaring en hij wordt er erg kwaad over."
D'Haeseleire vraagt begrip voor de getraumatiseerde treinbestuurders. "Geef hen tijd om even met die gevoelens om te gaan, om stapje voor stapje hun werk weer op te nemen, eventueel samen met collega's die de eerste dagen meerijden in de machinekamer, want het kan altijd gebeuren dat de treinbestuurder plots weer overmand wordt door de angst dat er iemand op het spoor gaat lopen."
Dat Joris Fabri zich op Facebook richt tot de tiener die hij voor zich op de sporen zag, is begrijpelijk. Het is heel belangrijk dat machinisten duidelijk maken dat zij ook gevoelens hebben. "Doe dit niet, is hun boodschap aan de spoorlopers, voor jullie is het misschien een spelletje, maar voor ons is het een vreselijke ervaring waar we ons hele leven mee voortmoeten."